Uitdaging: Het plasticdieet – update van de eerste twee weken (op vakantie)

In juli is het weer tijd voor het plasticdieet en dit jaar doe ik mee. De eerste twee weken van de maand was ik op vakantie, waardoor het meteen een stukje lastiger was dan thuis.

De voorbereiding

Oh oeps, waar ben ik nou weer aan begonnen? Plastic vermijden lijkt me eigenlijk best wel heel lastig. Lidia dacht zelfs al dat ik helemaal zero waste ging, maar gelukkig had ik mezelf alvast een beetje ingedekt met mijn zelfopgelegde beginnersregels.

Klein beginnen. Kijken hoe ver ik kom. Vooral dus met het oog op de lange termijn, want een dieet werkt pas als je er een nieuwe gewoonte van gemaakt hebt.

Mijn opvouwbare boodschappentasje ben ik – stom, stom! – pas kwijtgeraakt, maar ik heb nog een canvas en een paar heel oude plastic tassen die nog prima te gebruiken zijn. Die zitten met mijn waterfles standaard in mijn rugzak.

Hoewel ik de losse groente en fruit in de supermarkt al wel in papieren zakjes deed, is dit nog steeds een eenmalige verpakking en ‘eenmalig is schandalig’. Bij bag-again bestelde ik een paar groentetasjes en dankzij de actiecode van Emma + John kreeg ik er nog eentje cadeau.

Dat was het dan wel qua voorbereidingen. Als generale repetitie bestelde ik op de vooravond van het plasticdieet een sapje en werd ik geconfronteerd met een rietje. Een slechte generale leidt tot een goede show, toch?

Het plasticdieet op vakantie

Op 1 juli was ik net één nachtje op vakantie. We hadden twee boodschappentasjes, een paar groentetasjes en hervulbare waterflessen mee.

We hebben een dagje in Salzburg doorgebracht, zijn daarna een week van berghut naar berghut gaan wandelen en hebben toen nog een week in een dorpje gezeten.

Salzburg

Het ontbijtbuffet was gevuld met verse broodjes, sappen in kannen, plakjes vlees en kaas en cupjes met jam. Met een sapje en broodje kaas heb ik een plasticvrij ontbijtje kunnen scoren. Op het oog althans, want ik heb er natuurlijk geen idee van wat er in de keuken afgespeeld heeft.

Onze waterflesjes waren al leeg tegen de tijd dat we bij de bakker een lekker broodje haalden. Bij gebrek aan een kraantje en toch ook wel vanwege de zin in een smaakje, hadden we toen twee flesjes limonade gekocht. Later haalden we een schepijsje in een hoorntje – níet bij dat tentje waar ze er nog een papieren hoesje (why?!) omheen deden.

Die avond leerde ik van een leuke serveerster het Duitse woord voor rietje – Strohhalm, ik had het kunnen weten! – en kreeg mijn Apfelsaft gespritzt zónder. Een (papieren) doggy bag voor het restant van de achterlijk grote pizza werd trouwens ook al aangeboden, voordat ik überhaupt bedacht had hoe ik die vraag kon verwoorden.

Ondanks de plastic flesjes, toch geen slecht begin.

Huttentocht

De volgende ochtend kochten we broodjes in een papieren zak voor in de trein. Voor de lunch, want er was natuurlijk al pizza-ontbijt.

We sliepen en aten de hele week in berghutten. Deze vinden zich meestal op enige hoogte en zijn niet altijd even makkelijk te bevoorraden. Het voordeel: ze hebben er zelf nogal baat bij om niet te veel verpakkingen en dus afval in huis te halen. Sterker nog, ze vragen je je eigen afval zoveel mogelijk mee naar het dal te nemen. Bij alle diners, lunches en ontbijten heb ik alleen af en toe een verpakt botertje en een enkele keer een cupje jam gezien. Verder helemaal niets aan plastic. Ook nu geldt weer dat ik niet weet hoe het er in de keuken aan toegegaan is, maar aangezien ze al het eten zelf leken te maken, heb ik goede hoop dat dat reuze meegevallen moet zijn.

Tijdens het wandelen snoepten we van nootjes, fruit en snoepjes die we van huis mee hadden genomen. De nectarines had ik gekocht met het groentetasje en heb ze ook daarin meegenomen, maar verder zaten vrijwel alle snacks in plastic verpakt. Dat was wel een beetje confronterend, maar toen de papieren doggy bag uit elkaar regende, moest ik wel toegeven dat plastic soms toch een verdomd handig materiaal is.

Onze dag- en avondbestedingen waren behoorlijk afvalvrij. Al dat wandelen, van de natuur genieten, foto’s maken en lezen heeft qua plastic alleen nog twee pleistertjes voor om mijn kleine teentje gekost.

Onderweg dronken we water, water en nog eens water. En wat blijkt? Die extra plastic flesjes kwamen best nog wel goed van pas! Vooral met het steeds warmere zonnetje was het fijn om wat meer water mee te kunnen nemen.

In die mooie – soms haast ongerepte – natuur doet een stukje zwerfafval me net nog even wat meer zeer dan op de stoep in de (toch al wat smerige) stad. We raapten een flesje, een rietje, een soort buisje en zelfs twee verpakte pepermuntjes die meneer het pepermuntmonster zelfs nog wel op durfde te eten. De inhoud bedoel ik dan hè.

In de dorpjes smikkelden we van – helaas verpakte – ijsjes. Maar hé, het is vakantie, dus we moesten wel.

Dorpje

De tweede week van de vakantie zaten we in een klein dorpje in het zuiden van Oostenrijk. In ons pensionnetje was een bijna geheel plasticvrij ontbijtbuffet met verse broodjes, fruit, museli, kaas, vlees, groenten en jam en honing in potjes die home made schreeuwden. Alleen de gewone yoghurt zat in grote plastic bekers en de yoghurt met smaakjes in kleine plastic bekers. Van die gewone yoghurt heb ik elke dag wel een beetje gegeten.

Op onze kamer lagen kleine zeepjes en shampootjes. Die hadden we dankzij onze shampoo bar helemaal niet nodig en hebben we dus ook niet aangebroken. De shampoo bar wilde ik eigenlijk ook gebruiken om onze kleren mee te wassen, maar toen er – hoera! – een wasmachine bleek te zijn, kregen we een maatschepje met poeder.

In het dorp was alleen maar één grote supermarkt, maar ondanks het royale aanbod daar viel plasticvrij winkelen totaal niet mee! Alle groenten en fruit waren al voorverpakt. Sta je daar met je groentetasjes en je goede bedoelingen. Verder wilden we vooral snacks en dat blijkt toch echt wel de categorie met de meeste plastic verpakkingen. Zo haalden we uiteindelijk tot nog behoorlijk wat plastic in huis… eh hotel.

‘s Avonds aten we in het pension, in een restaurantje in de buurt of hielden we een plasticrijke picknick op onze kamer, omdat dat eigenlijk de enige manier was om nog enigszins groenten binnen te krijgen.

Voorlopige conclusies

Doordat we bijna alle maaltijden uit handen hebben gegeven, hadden we niet zoveel controle over de hoeveelheid plastic die daarvoor gebruikt is. Over de week in de berghutten heb ik een beter gevoel dan over de week daarna. Vooral die keer dat we dan zelf wat eten wilden halen en alleen maar op plastic stuitten, was nogal teleurstellend.

Het was een heerlijke vakantie, maar zowel qua plastic als qua culinaire ervaring kijk ik ernaar uit om weer een Nederlandse supermarkt en de keuken in te duiken! Tijd om de touwtjes zelf in handen te nemen voor het tweede deel van de maand.