Op zoek naar lekkere vegan ‘kaas’: 6x kazen van Charly’s all is fair

Kaas is absoluut een van mijn grootste guilty pleasures en ik merk dat ik stiekem ook helemaal niet echt bereid ben om het op te geven of zelfs ook maar te minderen. Hoogste tijd dus om op zoek te gaan naar waardige vervangers. Dit keer proefde ik zes kaasjes van Charly’s all is fair.

Een paar weken geleden bezocht ik de Vrij Van & Veggie Food Fair met Amke. We kwamen om te luisteren naar een toffe lezing over veganistisch leven van Hailey, om zeewierpasta en hummus te proeven en om bij te kletsen onder het genot van heerlijke taartjes van Sharp Sharp. Stiekem was dat allemaal bijzaak – sorry dames -, want het was natuurlijk allemaal te doen om Charly’s all is fair.

Charlotte is de oprichter en naamgever van Charly’s all is fair. Uit liefde voor eten én voor dieren besloot ze veganistische kazen te maken, zodat iedereen ervan kan genieten. Op social media struikelde ik over de mooiste plaatjes en lovende recensies, maar smaakt het ook? Op de Food Fair proefden we zes kaasjes, van drie daarvan nam ik een stukje mee naar huis én de meesten proefde ik een week later nog eens tijdens een vegan kaasproeverij. Ja, je leest het goed: vegan kaasproeverij! Er zullen de komende tijd dus nog wel een paar kaasblogjes volgen. Maar nu eerst: de kazen van Charly’s.

Brie’ze

Als eerste kregen we een lepeltje met Brie’ze. Deze is zacht en romig en ik ben vooral heel blij dat het niet zo smerig is als nepkaasjes zoals Wilmersburger! Het is oké, maar ik kan er niet zo van genieten als van een echt stukje brie. De voornaamste ingrediënten zijn cashewnoten en kokosolie en ik heb het idee dat dat laatste net wat teveel aanwezig is.

Geheitkaas

Dit kaasje met de leuke naam smaakt wat zuurder dan de Brie’ze. Bij de eerste test vond ik het nog aangenaam verfrissend, maar een week later was ik er iets minder van onder de indruk. Wederom lijkt de kokosolie wat te overheersend.

Cheddâh

Wow, een smaakexplosie! Deze Cheddâh is echt iets wat de aandacht trekt. Lekker zout, romig en smaakvol. Ik probeer de smaak te plaatsen en kom na enig aarzelen tot de conclusie dat die smaak misschien wel eens het best te omschrijven is met ‘kaas’.

De Cheddâh neem ik dus mee naar huis om nog eens uitgebreid te proeven. Thuis is hij nog steeds lekker, maar nu moet ik eens aan de smaak van smeerworst denken. Gelukkig hou ik daar ook wel van, maar dat was niet helemaal waar ik naar op zoek was.

Een week later tijdens de kaasproeverij was de Cheddâh duidelijk een van de grote favorieten. Ook voor mij. Iemand merkte op dat die typische smaak hem aan uien deed denken. Ja, dat was het! Een soort smeerbare cheese onion-chips, maakte zijn vriendin er nog van. Behoorlijk treffend, als je het mij vraagt.

Dit is met afstand het beste veganistische kaasje wat ik tot nu toe geproefd heb! Het is nog steeds geen kaas, maar een avondje met toastjes en Cheddâh is wél een succes.

Boerse’zin

Dit kaasje moet natuurlijk verwijzen naar de bekende kruidige roomkaas. Kruidig is hij zeker. Ook lekker veel knoflook en zout. Wel vind ik hem meer op kruidenboter dan op roomkaas lijken, wellicht wederom vanwege de aanwezigheid van kokosolie.

Ook de Boerse’zin ging mee naar huis. Net zoals bij de Geheitkaas was het frisse zuurtje in tweede instantie misschien toch net iets teveel, maar niet storend. Als er maar genoeg knoflook in zit dan lust ik het wel!

Rockvoort

Deze kaas is daadwerkelijk blauw, maar smaakt niet naar blauwe schimmel. Wel is de basis van zonnebloempitten goed op te merken. Hij smaakt daarmee duidelijk anders dan de rest, wat smaakvoller dan de Brie’ze en Geheitkaas, vind ik.

De Rockvoort belandde als derde en laatste kaasje in mijn tas. In tweede instantie heb ik er nog lekker van gesnoept afgewisseld met de Cheddâh en Boerse’zin. Een week later stond die hoeveelheid kokosolie me toch iets meer tegen. Opnieuw bracht dat zuurtje me ook weer aan het twijfelen of dat niet nét iets teveel was. Wel vond ik hem nog steeds een van de smaakvollere opties.

Parm a Zaan

Tot slot nog een strooikaasje voor over de pasta bijvoorbeeld. Lekker notig, zout en krokant, maar niet heel speciaal. Het lijkt me een lekkere toevoeging aan je eten, maar heeft het minst met kaas te maken en kun je waarschijnlijk ook vrij makkelijk zelf maken.

Conclusies

Wat een opluchting! Na die Wilmersburger en niet echt kazige kaassauzen en feta is dit wel echt een stapje dichterbij wat ik zoek. De Boerse’zin en Rockvoort zijn lekker, maar de Cheddâh is duidelijk favoriet. Vond ik het echt lekker of was het gewoon oké? De grote test was toen mijn late night cheese crave aanbrak. Op zulke momenten is een stuk fruit of iets anders meestal absoluut geen acceptabel alternatief, maar met de laatste beetjes van het mini vegan kaasplankje was ik voldaan. Daarmee is Charly’s officieel geslaagd.

Omdat alle kaasjes smeerbaar zijn, eet ik ze wel liever op een toastje of stokbroodje dan op brood. Ook vanwege de prijs zou ik ze eerder als een luxe hapje gebruiken dan als dagelijkse kost. Die prijs begrijp ik dan overigens wel weer als je bedenkt hoeveel cashewnoten en zonnebloempitten er nodig zijn geweest en vooral hoeveel werk in er moet zitten om het allemaal te maken.

Voor speciale gelegenheden maakt Charlotte ook wel eens kaasjes met een echte schimmelkorst. Hier was ik héél benieuwd naar, maar heb ik helaas nog niet kunnen proeven. Laat ik zeggen dat ik me aanbevolen houd voor de volgende speciale gelegenheid!



[N.B.: Op het moment van posten is Charly’s website niet goed bereikbaar. Je kan intussen terecht op de Facebookpagina of nog beter: ga dit weekend (28 & 29 oktober 2017) zelf proeven op VegFest NL in de Jaarbeurs in Utrecht!]

Heb jij de kaasjes van Charly’s al eens geproefd?