Vliegen past absoluut niet in een duurzaam leven, maar hoe ga ik daar als reisliefhebber mee om? Nieuwe gedachtekronkels én een paar goede voornemens.
Vliegen en duurzaam leven
Het is alweer anderhalf jaar geleden dat ik het boek De verborgen impact las. Ik wist natuurlijk al veel langer dat vliegen niet zo goed was voor het milieu, maar dit boek zette voor mij alles in perspectief. Een retourtje Nieuw-Zeeland veroorzaakt een impact die ongeveer net zo groot is als van iemand die het hele jaar door vlees eet!
Inmiddels was ik al flink minder vlees gaan eten en begon ik kringloopwinkels te (her)ontdekken. De milieuwinst die ik daarmee behaalde was aanzienlijk. Zeker de moeite waard! Maar ik vloog ook afstanden die ervoor zorgden dat vliegen een dikke vette koppositie veroverden in mijn impact top 10. Als ik serieus duurzaam wilde gaan leven, moest ik echt drastisch minder gaan vliegen.
Ik had wel een tijdje nodig voordat dat besef een beetje in daalde. Eigenlijk realiseerde ik me de gevolgen pas echt toen ik afgelopen zomer probeerde uit te rekenen of mijn vlieggedrag dan misschien wel te compenseren zou zijn met vegetarisme en het niet meer kopen van nieuwe spullen. Nou, nee dus. Helaas pindakaas. Zelfs niet als je veel minder ver en vaak vliegt dan ik. Voor een doorgewinterde globetrotter is het niet niks als je erachter komt dat jouw gedrag eigenlijk echt niet meer te verantwoorden is. Noem me een verwend kreng – want daar komt het uiteindelijk wel op neer – maar daar werd ik best wel verdrietig van. Ernstig gevalletje van cognitieve dissonantie zoals dat heet.
Minder en bewuster vliegen
Goed, vliegen is dus super slecht. Wat moest ik daarmee? Er zomaar ineens mee ophouden vond ik nogal een stap, maar er gewoon mee doorgaan kon ik ook niet meer over mijn hart verkrijgen. Daarom ging ik op zoek naar en in gesprek met gelijkgestemden in de hoop dat we samen een plannetje konden smeden. En dat lukte! Met groene bloggers Amke, Sanne en Marieke verzon ik 8 doelstellingen om ons vlieggedrag mee in te perken:
1. Vaker kiezen voor een reis binnen Europa in plaats van daarbuiten
2. Niet vliegen binnen Europa en je bestemming uitzoeken op wat bereisbaar is
3. Buiten Europa alleen naar kritisch geselecteerde bestemmingen die iets toevoegen
4. Combineren van redenen/bestemmingen in één reis
5. Rechtstreeks vliegen
6. Geen binnenlandse/regionale vluchten
7. Altijd compenseren
8. Thuis en op reis ook andere duurzame keuzes maken
Hiermee zouden we de ‘omdat het kan’-tripjes alvast schrappen. Ik voelde me opgelucht, blij om weer een soort houvast te hebben.
Niet meer vliegen?
De weken daarna begon het echter alsnog te wringen. Met name over puntje 3: alleen nog een verre vlucht maken als zo’n reis echt iets toevoegt aan je leven. Nou ben ik toch al niet iemand van de vakanties waarbij je drie weken cocktails drinkt in een resort zonder er ooit achter te komen welke taal ze überhaupt spreken in het land waar je bent. Eigenlijk probeer ik dus altijd wel een reis te maken die mijn leven wat rijker maakt. Ik wil altijd meer leren over mensen en culturen, en landschappen ontdekken die we thuis niet hebben.
Maar goed, zo kan ik dus elk jaar wel een vakantie (of twee) verzinnen die écht iets toe gaat voegen aan mijn leven. Ook als ik dan netjes rechtstreeks vlieg, compenseer en mijn pretreis nog even combineer met iets nuttigs, schiet het dan alsnog nauwelijks iets op met mijn duurzaamheidsambities! Tja, als iemand in zijn hele leven één keer een specifieke droomreis wil maken, zeg ik go for it!. Maar waar leg ik de grens voor mezelf?
Helemaal niet meer vliegen is het enige juiste antwoord wat duurzaamheid betreft. In hoeverre ben ik eigenlijk bereid om mijn luxe leven daarvoor aan te passen?
Mijn vliegverleden
Om erachter te komen hoe en waarom ik zo’n grootafnemer van vliegtickets ben geworden, heb ik de laatste tijd veel nagedacht over mijn vliegverleden. Als ik dat beter in beeld heb, kan ik misschien beter keuzes maken.
Het nest
Mijn ouders gingen vroeger met de fiets naar Zeeland en op de brommer naar Noord-Frankrijk. Dat waren heuse avonturen! Daarna werd Europa verder met de auto verkend: Oostenrijk, Zwitserland, Noorwegen, Parijs. Niet bepaald het type mensen dat elk jaar naar dezelfde camping in eigen provincie gaat.
Behalve voor het avontuur had mijn vader ook een voorliefde voor grotejongensspeelgoed, dus toen vliegreizen enigszins betaalbaar werden moest dat er wel van komen. Ik vloog voor het eerst al als embryootje mee naar Kreta. Rond die tijd gingen mijn grootouders overigens al naar Hawaï, een soort maanreis in die tijd! Op mijn vijfde gingen we naar Mallorca en toen ik elf was naar Turkije. Tijdens mijn basisschoolperiode vloog mijn vader meermaals voor zijn werk naar onder andere China en Brazilië. Als ik het zo op een rijtje zet, is het niet heel gek dat ik vliegen zo gewoon ben gaan vinden.
De overige zomers tijdens mijn basisschool- en middelbareschooltijd kachelden we weer met de auto heel Europa door: Engeland, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Luxemburg, Oostenrijk. Geen enkele reis was hetzelfde en meestal deden we per reis meerdere plekken aan. Voor mijn achttiende verjaardag vloog ik met mijn moeder naar Londen en die zomer daarna zijn we nog met de hele familie naar de Verenigde Staten geweest. Mijn eerste verre reis.
Uitgevlogen
Voor mijn studie vloog ik twee keer naar Italië en twee keer naar de Verenigde Staten, die laatste keer met een pretretourtje naar Mexico daaraan vast. Verder vloog ik nog een paar keer binnen Europa.
Na mijn studie ging het hard. Heel hard. Ik maakte ‘die ene grote droomreis’ naar Australië en Nieuw-Zeeland, vloog naar Athene, ging naar Maleisië, naar Peru, China, Marrakesh, Filipijnen, nog twee keer naar Australië –
waarvan een keer met een zijsprongetje naar Myanmar -, een paar keer binnen Europa en recentelijk nog naar Cambodja. Dat alles in vrijwel precies 7 jaar tijd, dus ik ging niet alleen belachelijk ver maar ook echt nog eens heel vaak.
Hoewel dit met terugwerkende kracht enigszins beschamend is, kan ik die drie keer Australië wel verantwoorden met familiebezoek. Mijn broer woonde al vier jaar in Australië toen ik voor het eerst ging kijken hoe hij daar woont. De twee andere bezoeken voor bruiloft en baby waren geen reizen waar ik ook maar een seconde over getwijfeld heb. Goede smoesjes toch?
Het schoonnest
Het nest van mijn vriend was nogal anders en dat zet mij aan het denken. Zij gingen met het gezin vaak op fietsvakantie. Daarmee kwamen ze een stuk minder ver, maar een avontuur was het ongetwijfeld. Misschien nog wel meer dan bij ons. Mijn schoonouders zijn trouwens de enige mensen ter wereld die ik ken die niet vliegen vanwege het milieu. Ze hebben geloof ik maar één keer een korte vlucht gemaakt en echt niet het idee dat ze iets missen.
Ook mijn vriend is iemand die snel tevreden is. Het hoeft allemaal niet zo ver, niet zo exotisch en niet zo lang voor hem. Dat heeft hij vast van huis uit meegekregen, maar is denk ik ook wel onderdeel van zijn karakter. Had ik hem na jaren zeuren eindelijk zover gekregen dat we een lange, verre reis zouden maken, begon mijn groene geweten ineens moeilijk te doen!
Het heden
Oké, ik ben blijkbaar opgevoed met het idee dat vliegen heel normaal is. Nu denk ik het nodig te hebben om op avontuur te kunnen, om bijzondere reizen te maken, terwijl dat natuurlijk ook op veel eenvoudigere manieren en dichter bij huis kan. Eerlijk gezegd heb ik best moeite om die mind switch te maken. In Europa en zelfs in Nederland zelf is zoveel moois te zien en te beleven, maar als ik aan mijn reizen denk zijn het toch de meer exotische die de meeste diepe indruk gemaakt hebben.
Daarnaast is vliegen zo betaalbaar en bereikbaar geworden dat ik rustig meerdere keren per jaar naar een ander continent kan. Het is tijd om vliegen weer als ultieme luxe te zien. Iets wat je niet zomaar doet. Maar wanneer dan wel? Eén ding is duidelijk. Mijn familie in Australië wil ik natuurlijk blijven zien en dat is vanzelfsprekend – en letterlijk – tweerichtingsverkeer. Helemaal nooit meer vliegen gaat hem voor mij dus echt niet worden. Totdat er hyperloops of transporters op de markt zijn natuurlijk. Buitenlandse vriendinnetjes vind ik trouwens wel een dilemma, want hoewel ik die vriendschappen niet wil later verwateren, weet ik ergens ook wel dat dat uiteindelijk onvermijdelijk zal zijn.
Een vraag die me de laatste tijd flink beziggehouden heeft was de volgende: als ik geen familie in het buitenland had gehad, zou ik nu dan wél durven zeggen dat ik nooit meer zal vliegen? Ik weet het eigenlijk niet. Mezelf beperken tot reizen binnen Europa voelt eigenlijk dus best als een verlies. Van de andere kant, als ik dan zo’n typische once in a lifetime-voor de tweede keer meemaak, vrees ik dat ik mijn portie eigenlijk al dubbel en dwars gehad heb. Wanneer is het genoeg?
Een lezer mailde me dat zijn vrouw hem al rupsje-nooit-genoeg noemde. Vervolgens kwamen we in de Facebookgroep Bewuste reizigers tot de conclusie dat we elkaar gek maken met onze reizen. Ik denk graag dat die reisdrang onvermijdelijk bij mij hoort, maar met alle foto’s en verhalen van reizende vrienden wordt dat vuurtje nogal extra aangewakkerd. Andersom heb ik dat ook bij anderen gedaan. Veel gesprekken met vrienden gaan over hun of mijn laatste reis en wordt zonder uitzondering gevolgd met de vraag: en staat er al een volgende reis op de planning?
Het is niet alleen heel normaal geworden om vaak en ver te reizen, misschien wordt het haast wel een beetje van je verwacht. En ja, als het dan ook nog eens heel leuk en betaalbaar is, dan is er niets dat je tegenhoudt.
Als ik zie hoe jonge mensen uitkijken naar hun eerste verre reis, voel ik me verdeeld. Van de ene kant vind ik het oprecht een van de tofste dingen die je kan doen. Uit je comfortzone, jezelf ontdekken, de wereld ontdekken. Meer begrip krijgen voor mensen en de planeet, maar ook gewoon heel veel plezier hebben zonder dat je hoeft te presteren met school of werk. Ik wil het enthousiasme mee vieren en roepen: yes, dit wordt zo vet! Maar van de andere kant wil ik ook niet nóg meer mensen verleiden om te gaan vliegen en bijdragen aan het normaliseren daarvan. Het doet me denken aan de westerse wereld die tegen India zegt dat ze geen kolen mogen stoken vanwege het klimaat, terwijl we daar zelf zolang van geprofiteerd hebben. Je kan een ander niet zomaar iets ontzeggen wat je zelf wel hebt gehad.
Mijn voornemens
Nu mezelf voornemen dat ik helemaal nooit meer ga vliegen ga ik dus niet doen. Wel heb ik een aantal voornemens die een stuk verder gaan dan wat we toen met de groene bloggers verzonnen hadden. En die per ongeluk handig samenvallen.
Het is niet echt bedoeld als goed voornemen voor het nieuwe jaar, maar het komt qua timing wel mooi uit: het komende jaar gaan we niet vliegen! There, I said it. De reis van afgelopen maand was dus voorlopig de laatste verre pretreis.
Afgelopen zomer gingen we al met de trein naar Oostenrijk en dat beviel eigenlijk prima. We gaan op zoek naar toffe wandelroutes, fijne plekjes aan een blauwe zee en mooie treinroutes. Zoals we altijd zoeken naar leuke reizen, maar dan met oogkleppen op voor alles wat verder is dan treinafstand (nummer 1 en 2 van de doelstellingen!). We verleggen de focus van de wereld naar Europa. Intussen laat ik me graag inspireren door vrienden en bekenden in Europa op kayaktocht gingen, met Interrail klassieke steden bezochten of te voet of te fiets op reis gingen.
De enige reizen die we af en toe nog zullen ‘moeten’ maken, zijn die tripjes naar Australië (nummer 3). Wel meteen achterlijk ver, maar daar kan ik ook niks aan doen. We zijn vorig jaar nog in Australië geweest en elk jaar daarheen is gewoon echt niet te doen, ook financieel niet. Vandaar dat we in ieder geval in 2018 niet zullen vliegen. De geruchten gaan dat er begin 2019 een bezoek aan Nederland gepland wordt, dus de kans is groot dat we niet alleen komend jaar maar ook het jaar daarna niet het vliegtuig in hoeven. En hoe ons leven er tegen die tijd uitziet, zien we dan wel weer.
Als we dan toch weer naar Australië gaan, zal rechtstreeks vliegen (nummer 5) niet lukken, want er is altijd een tussenstop. Wel kunnen we daar dan meteen van profiteren door vanuit bijvoorbeeld Singapore, Kuala Lumpur of Hong Kong alsnog een pretreisje te maken (nummer 4). Liefst wel zonder regionale vluchten (nummer 6) dan natuurlijk. Nog leuker als we die trip dan ook nog kunnen combineren met een bezoek aan mijn Chinese vriendinnen. Als ik dit in gedachten houd, is het misschien makkelijker om tussentijdse verleidingen te weerstaan.
Hoe lang dit plannetje leuk blijft, zullen we nog moeten zien. Laat ik de lat eerst alleen tot eind 2018 leggen. Dan voelt het wat meer als een uitdaging dan als een levenslange beperking.
Intussen ga ik nadenken over het sociale aspect. Kletsen over verre reizen is eindeloos veel populairder dan beginnen over de gevolgen van ons vlieggedrag. Hier heb ik zelf enorm aan bijgedragen, maar wil ik nu proberen om te draaien. Dat zal niet altijd even leuk of makkelijk zijn, maar ik kan er voorzichtig een beetje mee beginnen. De eerste mensen in mijn omgeving die tenminste bewust aan het worden zijn en actief wat vluchten proberen te vermijden, hebben zich al aangediend. Dat is toch een beginnetje. Daarnaast wil ik meer gaan schrijven over hoe je dan wel duurzamer kan reizen en mensen alternatieven laten zien, zodat het niet alleen maar een negatief verhaal wordt.
Is jouw visie over vliegen de laatste tijd ook veranderd? Ik ben erg benieuwd wat jouw persoonlijke afwegingen en knelpunten zijn en hoe je daarmee omgaat. Behalve in een reactie hieronder kun je je verhaal ook delen in de Facebookgroep Bewuste reizigers. Graag tot daar!
Wow! Mooie (mentale) stappen!
Herkenbaar? 🙂
Vliegen is er bij mij nooit echt met de paplepel ingegoten – wij gingen ieder jaar met de auto en de boot naar de UK om te kamperen en met de Schola Liturgica in een kathedraal te zingen: bijzondere culturele activiteiten én vakantie in één. In recentere jaren ben ik een paar keer met het vliegtuig geweest, omdat dat goedkoper was voor een weekendje zingen, voor mijn 18e verjaardag (damn, al bijna 10 jaar geleden) met mijn oom en tante naar New York, en in mijn eentje naar Noorwegen. Denk dat mijn vluchten in mijn hele leven net wel/niet op 1 hand te tellen zijn.
Komend jaar wil ik op bezoek bij een goede vriendin in Zwitserland, maar waar ik er eerst over dacht om het vliegtuig te nemen, heb ik na het lezen van De Verborgen Impact een paar weken terug toch maar mijn aandacht verlegd naar reizen met de trein. Milieubewuster en misschien wel avontuurlijker!
Verder wil ik in mijn leven nog 1 grote reis maken naar Nieuw Zeeland, om daar te hiken en een hoop LOTR filmlocaties te bezoeken, iets wat ik al jaren heel graag wil. Dan ontkom ik mogelijk niet aan het vliegtuig. Maar misschien hebben we over 10 jaar wel iets totaal nieuws uitgevonden wat qua snelheid vergelijkbaar is maar wél milieuvriendelijker dan het vliegtuig. Ik hoop het van harte.
Je mag wel blij zijn met die paplepel 😉 Om nog één keer ooit die droomreis maken, vind ik wel een mooi streven. En als je verder niet zo vaak vliegt is die ene grote reis denk ik ook nog veel indrukwekkender.
Wat goed dat dat boek invloed op je heeft. Dat is voor mij echt een hele belangrijke bijdrage geweest aan het besef dat ik echt veel te makkelijk in het vliegtuig stapte. Daardoor ben ik wel bereid om wat meer moeite te doen om alternatieven te zoeken.
Pffff het blijft echt alstig he, dat vliegen. Aangezien jij zo gewend bent om al veel te vliegen, lijkt het me nog moeilijker om af te kicken. Maar ik vind het heel goed dat je hier zo bewust mee bezig bent, want het is anders echt zonde van alle moeite die je doet om groen te leven. Helaas kun je vliegen niet zo snel compenseren 🙁
Ik heb nooit echt veel gevlogen en kan het aantal vluchten dat ik gemaakt heb, ook nog op twee handen tellen. Maar het de drang om te reizen kriebelt wel, maar gelukkig is Europa ook prachtig en kan je daar ook zonder vliegtuig komen.
Da’s inderdaad precies het probleem! Ik dacht eerst dat vliegen misschien wel kon omdat ik al zo weinig spullen kocht en nauwelijks (inmiddels geen) vlees eet, maar dat werkt helaas niet zo 🙁
Die reiskriebels zouden we ook best moeten kunnen uiten zonder vliegtuig, toch? Heb jij voor jezelf al eens bedacht in welke gevallen je wel en niet zou vliegen?
Hoi Linda, wat een prachtig stuk weer, met een aantal rake punten. Dankjewel! Heel mooi om jouw achtergrond te lezen, in vergelijking tot die van je vriend. Mijn eigen gezin bevindt zich ergens in het midden, al ben ik tot mijn 17e nooit buiten Europa geweest… Prachtig voornemen voor het komende jaar, en ik hoop dat het je lukt het ook dat jaar erna vast te houden!
Zelf merk ik regelmatig dat ik me echt “ernstig bezwaard” voel over vliegen, en dat vind ik best lastig. Ik bedoel, ik denk ook al bijna dagelijks aan zwerfafval, dierenleed/vegan eten, plastic soep… is het nooit genoeg? Toch denk ik dat het goed is, want het dwingt me het onderwerp aan te snijden. Zo ga ik dit jaar voor het eerst in héle lange tijd (10 jaar!) wel weer een verre vlucht maken, en in elk gesprek dat ik hierover heb gehad, heb ik mijn bezwaren aan mijn gesprekspartner verteld. Niet met een oordeel, ook niet om het goed te praten, maar ter weet.
Want dat sociale aspect, dat mensen je vragen, “en, staat er nog een reisje op de planning?”, daar heb ik echt een hekel aan. Ja, het is heel erg leuk om over prachtige reizen te praten, maar het gebeurt zo careless, zo weinig nadenkend. Er zijn vele gezinnen in Nederland en daarbuiten die zo’n reis nooit kunnen maken, om over de milieuimpact nog maar te zwijgen. Als dat in simpele small talk ook aan de orde kwam, zou ik me al beter voelen denk ik, maar dat gebeurt zelden.
Goh, je maakt heel wat los 🙂
Ik kijk uit naar je artikelen in 2018!
Dank je wel! Ik maak ook nog steeds veel los bij mezelf, merk ik. Het is heel een proces. Allemaal verklaringen en redenaties verzinnen voor hoe het allemaal zo gekomen is, haha. Stiekem ook grappig dat het mij af en toe erg bezig kan houden, terwijl mijn vriend het gewoon prima vindt om niet te vliegen. Ik ben wel blij dat hij me tenminste niet verleid tot meer vliegreisjes 🙂
Duurzaam leven voelt soms inderdaad alsof het nooit goed genoeg is. Ik kan mezelf op momenten echt gek maken daarmee, me ook schuldig voelen over alles dat ik niet perfect doe. Maar dan probeer ik op de grote dingen te focussen. Vlees heb ik al aan de kant gezet, dus dan kan ik het meeste bereiken door minder spullen te kopen en vooral minder te vliegen. Juist het enorme verschil dat je daarmee kan maken, motiveert me om in ieder geval dit jaar niet te vliegen. Dat hou ik vanzelf energie over om alsnog wat zwerfafval te rapen.
Heel goed dat je over je reis praat! Alleen al als je kunt uitleggen waarom je nu wel gaat vliegen en waarom dit een soort uitzondering voor je is, zet je mensen wellicht aan het denken over waarom zij eigenlijk vliegen. Of alleen al benoemen dat je baalt van de milieuimpact die je ermee zal maken. Ik denk echt dat dat gesprekken zijn die we heel hard nodig hebben in deze tijd. Ik had vanmiddag al bedacht dat als iemand nog naar mijn volgende reis vraagt dat ik nu kan zeggen dat ik het nog niet precies weet, maar het in ieder geval niet met het vliegtuig zal zijn 😉
Dankjewel voor weer een inspirerend artikel! Interessant dat je het sociale aspect van reizen benoemt; ik heb inderdaad ook gesprekken die vooral gaan over recente en toekomstige reisjes en dat staat me best wel tegen. Misschien is een leuk alternatief om te vragen welk boek die persoon het laatst gelezen heeft. Verder heb ik eenzelfde probleem met vliegen naar Australie als jij, aangezien mijn geliefde daar woont. Tot nu toe vlieg ik er met een frequentie van 2 jaar heen (tussendoor zien we elkaar ook hoor ;-)) dus dat vind ik nog wel te verantwoorden. Emigreren zou beter zijn, maar dan zou ik mijn familie weer aanzetten tot lange vliegreizen…
Dank je 🙂 Ik voel me wel een verwende zeurpiet als ik zo’n stuk schrijf, dus dan is het fijn om te horen dat het je inspireert, haha.
Die gesprekken over reisjes houden me ook nog bezig. Ik doe daar namelijk zelf volop aan mee en vind het ook echt leuk om te doen. Sowieso wil je natuurlijk elkaars avonturen horen, maar daarnaast wilde ik ook graag horen hoe het overal is om in te kunnen schatten waar ik zelf dan wel of niet naartoe wilde gaan. Dat is nu juist iets waar ik me misschien een beetje voor moet afsluiten, omdat het vaak geen opties meer voor me zullen zijn. Beginnen over boeken of een ander onderwerp kan altijd nog, maar misschien zou ik juist liever de gelegenheid gebruiken om te melden dat mijn volgende reis zonder vliegtuig zal zijn.
Oef, geliefden en familie vind ik toch ook echt nog belangrijker dan duurzaamheid! Met emigreren kom je inderdaad nog steeds niet onder het vliegen uit. Daar moet je je maar snel bij neerleggen, voordat je ten onder gaat aan schuldgevoel 😉
Ik vind je zeker geen verwende zeurpiet hoor! 🙂 Wellicht wel vanuit het gezichtspunt van mensen uit de derde wereld, maar als westerling ben je juist een van de weinigen die ik ken die verantwoordelijkheid wil nemen voor de milieugevolgen van haar reisgedrag – heel stoer juist!
Ahhh, dank je! Tja, mijn gedachten hupsen tussen mijn extreem hard reizende vrienden die nu misschien wel verzuchten dat ik weer eens met dat groene gezeik aan kom zetten en mensen die zo arm zijn dat ze alleen maar hun eigen dorp uit komen als ze naar een dokter moeten. Maar ja, ik kan de wereld niet zomaar fixen. Wel bewustere keuzes maken 🙂
Wat een eerlijk en compleet stuk heb je er weer van gemaakt. Ik denk dat inderdaad veel samenhangt met de drang om ‘alles’ te moeten zien en dat je leven niet compleet is zonder alle verre oorden af te gaan. Ik houd ook heel erg van op reis gaan en gekke plekken bezoeken, maar dat mag voor mij ook dichterbij. Ik heb eens snel geteld en ik denk dat ik in mijn leven toch zo’n 36 vluchten heb gemaakt (dan tel ik elke keer landen en opstijgen, dus ook overstappen en tussenlandingen). Een paar keer ver – 2x VS, één keer Ethiopië + een binnenlandse vlucht – maar het meest binnen Europa. Meer dan ik dacht, ondanks dat ik ook vaak met de bus en de trein en vroeger altijd met de auto en eventueel de boot op vakantie ben geweest. Vaak vlieg ik in de zomer dus een relatief korte afstand uit tijdsgebrek en reis ik ter plekke rond met het OV. Dan doen we wel meerdere steden of bestemmingen aan. Ik zit zelf erg in dubio wat mijn limiet is. Ik vind jouw methode van ‘nu eerst een jaar niet’ wel een goede. Ik ben er voor mezelf nog niet helemaal uit, dus heel tof dat jij ons weer aan het denken zet!
Heb je weer een lijstje gemaakt? 😛 Tikt toch snel aan met die vluchten inderdaad. Het was bij mij ook echt veel meer dan ik dacht, want ik heb toch ook aardig wat met de trein, auto en bus gereisd…
Vliegen binnen Europa vind ik zó dubbel. Veel minder schadelijk dan al die verre reizen, maar dan vaak wel weer onnodig als je bereid bent om iets meer tijd uit te trekken voor de reis.
Goed dat je überhaupt nadenkt over een limiet! Toen ik met Marieke, Amke en Sanne in gesprek ging hoopte ik daar eigenlijk een limiet uit te kunnen vissen, maar dat werden meer richtlijnen. Wel heel waardevol, denk ik, maar niet concreet genoeg voor mij. Misschien is maximaal één vliegreis per jaar een goed begin? Of een bepaalde totale maximum afstand? Dan dwing je jezelf meteen om goed na te denken over welke je dan wel en niet kiest en heb je voor andere trips een stok achter de deur om een ander vervoermiddel of bestemming te kiezen.
Hahaha ik word wel héél doorzichtig met mijn lijstjes. Maar het geeft me zoveel inzicht en meer realiteitszin. We hebben voor ons mid-feestdagentrip wel heel bewust voor een berijdbare afstand gekozen, om de redenen die jij noemt. Wel met e auto, maar een geleende. Ik denk dat het veel is als ik vier keer per jaar in een auto zit, alleen met onze verhuizing nu wat vaker. Was een goed, bewust begin.
Hihi, fijn toch? Ik hou er ook van, omdat het zóveel inzicht geeft! En het kledinglijstje waar ik nu eindelijk aan begonnen ben, geeft me een stok achter de deur om er mee verder te gaan.
Goed om te horen dat je laatste reis al een bewust niet-vliegreisje was! Misschien werkt het nog wel beter dan een limiet per jaar om bij elk tripje stil te staan bij wat je precies wil, waar dat kan en of je dan iets kan verzinnen waarbij je niet hoeft te vliegen. Als ik mezelf een limiet zou geven, weet ik zeker dat ik die optimaal zou uitbuiten 😛
Wat een mooi stuk weer Linda! Heel leuk om ook een stukje reis-achtergrond van jou te lezen! Je overpeinzingen over het sociale aspect van reizen zijn denk ik ook heel raak. Ik wil daar nog een extra dimensie in gooien, ook een sociale. Ik heb verschillende (fantastische, daar niet van) vriendinnengroepjes. Met elk van die groepjes ga ik wel eens een weekendje weg. Tijdens onze studententijd was dat – hoofdzakelijk uit financiële overwegingen – vaak een weekendje weg in eigen land of naar onze onderburen. Maar omdat vliegen zo ‘normaal’ is geworden, wordt ook daar steeds vaker een weekend naar de zon geopperd. Tot ongeveer een jaar geleden was ik daar helemaal voor in. Maar ik voel me intussen – as you know – behoorlijk ongemakkelijk bij al dat gevlieg. Bij een deel van de weekendjes kan ik het nog subtiel ombuigen (“maar met de auto naar de champagnestreek, is dat niet ook een heel goed idee?”). Bij een deel wil ik ook wel aangeven dat ik echt liever niet ga vliegen, maar daar krijg ik vaak wel een “heb je Amke weer met haar groene gedoe” blik of opmerking naar me toe geslingerd. Bovendien is dan niet te zeggen dat de keuze uiteindelijk niet op een vliegbestemming valt. En een deel is ook min of meer al besloten. Wat doe je dan? Ga je uit principe niet mee en blijf je dus thuis terwijl al je vriendinnen in het vliegtuig stappen? Of ga je – ondanks de morele bezwaren – toch mee? The struggle is real…
Ah, dit herken ik ook weer heel erg! Ik denk niet dat ik nu nog uitnodigingen krijg voor een weekendje weg met het vliegtuig, haha. Maar inderdaad, met sommigen praat je er makkelijk over, maar bij anderen voel ik me veel meer bezwaard. Ik heb dat gevoel al bij mensen waarmee ik niet eens samen op vakantie ga, maar voorheen op een manier over reizen praatte waar ik me nu niet meer prettig bij voel. Als de situatie er naar is, geef ik wel steeds vaker aan dat het vliegen me dwarszit, zeker sinds ons concrete voornemen van komend jaar er is. In andere gevallen laat ik het dan maar gewoon los. Misschien een volgende keer beter. Alleen als het echt invloed heeft op je eigen reizen met vrienden, je de keuze hebt uit niet meegaan of wel vliegen, kan ik me best voorstellen dat je toch gaat. Misschien kun je dan meteen opperen dat jij het tripje van volgend jaar organiseert (voordat alles alweer besloten is)? 😉
Rupsje-nooit-genoeg hier ;-).
Het gaat inmiddels wel beter haha. We hebben nu wat andere plannen bedacht waarvoor we niet hoeven te vliegen en die wel heel gaaf zijn (zoals met een VW-busje toeren door de Baltische Staten).
Wat ik wel moeilijk blijf vinden is dat Vancouver echt mijn favoriete stad in deze wereld is nadat ik er 5 maanden heb gewoond… Helemaal nooit meer daarheen ga ik echt niet kunnen, dus helemaal niet vliegen zit er niet in. Maar dan ga ik wel alleen nog echt voor lange reizen (in aantal weken), directe vluchten en sowieso compenseren. En in 2018 en 2019 heb ik me nu voorgenomen om niet te vliegen. 2 jaar kan ik wel overzien :).
Haha, hallo rupsje. Je hebt me wel aan het denken gezet over die sociale impact hoor. Moet toegeven dat ik die eerst wat kleiner inschatte dan hoe ik het nu zie. Ook omdat het nu veel meer opvalt hoeveel mensen het over reizen hebben.
Maar wat goed! Die twee jaar zijn inderdaad nog te overzien, zeker als je alternatieven hebt om naar uit te kijken. Dan kun je daarna altijd nog zien hoe je er dan naar kijkt.
Plekken die ik fantastisch vond ga ik meestal juist niet meer naar terug. Kan alleen maar tegenvallen dan en zo kun je je herinneringen tenminste lekker groots maken in je hoofd, haha. Maar goed, daar kun je dan nog twee jaar over nadenken 😉
Op zich gaan wij niet zo heel erg vaak met het vliegtuig op vakantie; gemiddeld één keer per jaar. Dit jaar maken we voor het eerst een verre reis, naar Nepal en ga ik ook twee keer op citytrip met het vliegtuig en ik moet toegeven dat ik daar veel moeite mee heb, voor het eerst! Maar voor korte tripjes is het vliegtuig erg handig, het is gewoon zo makkelijk, zo snel en zo goedkoop… Maar als ik dan mijn voetafdruk zie, word ik een klein beetje misselijk. Volgend jaar toch een duurzamere trip maken dus.
Die eerste zin is eigenlijk al iets om over na te denken. Wist je dat slechts 2% van de wereldbevolking überhaupt ooit in een vliegtuig heeft gezeten? Dat het voor ons zo goedkoop en handig is klopt natuurlijk helemaal, maar volgens mij zijn we (inclusief ikzelf dus, dat mag duidelijk zijn ;)) volkomen doorgeslagen en iets normaal gaan vinden wat eigenlijk extreme luxe is. Waarom niet op citytrip naar Keulen of Rotterdam? Ideetje voor volgend jaar misschien 😉
Wauw, 2% is inderdaad een indrukwekkend cijfer! Rotterdam deden we al, en Keulen staat feitelijk nog op mijn lijst! Dus ja, volgend jaar ga ik het wel dichter bij huis zoeken hoewel ik ook supergraag een rondreis in Ijsland zou willen maken. We’ll see 🙂
Hihi, ik heb toevallig pas opgezocht dat de boot naar IJsland 2,5 dag duurt vanuit Noord Denemarken. Dan is het vliegtuig toch ineens een stuk verleidelijker! Ik denk ook niet dat we onszelf alle vliegreizen moeten ontzeggen, maar een goedkoop tripje alleen maar omdat het kan mogen we wel wat kritischer naar kijken. Maar zo te horen komt dat wel goed met jou 🙂
Super stuk. Je verwoord precies wat ik denk. Bedankt voor het delen.
Thanks! Fijn om te horen dat ik daar niet alleen in sta 😉
Conspiracy theory’s, leuk! Ik pak even wat popcorn.
Super dat je hier zo bewust mee bezig bent! Misschien helpt het ook te weten dat vliegtuiglawaai en de uitlaatgassen mensen ernstig ziek maken (hartaanvallen, beroertes en veel meer). Zelfs op de website van de overheid staat dat vliegtuiglawaai slecht is voor kinderen en dat de overheid haar best zal doen om dit te beperken. Helaas doet de overheid het tegendeel. https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/geluidsoverlast/vlieglawaai
Goede toevoeging, dank je wel! Die gevolgen realiseer ik me eigenlijk pas sinds kort, maar is voor omwonenden natuurlijk wel echt een dagelijks probleem. Ook hoorde ik laatst hoe alle plannen bij Lelystad er doorheen geduwd worden, terwijl er van alles niet aan klopt en dan nog Schiphol dat zijn eigen regels lijkt te bepalen. Ik teken petities en stem op politici die er wel oog voor hebben, maar als je nog een andere manier weet waarop ik kan helpen, hoor ik het graag.
Zaterdag as zijn er demonstraties in Amsterdam, Rotterdam, Zwolle, Eindhoven, Maastricht en Eelde tegen de groei van de luchtvaart. Start om 13 uur. Zou geweldig zijn als veel mensen meedoen en laten zien dat dit niet kan!
Voor meer informatie: http://stopluchtvaartgroei.nl/
Schiphol heeft nu meer dan 500.000 vluchten per jaar en wil naar 800.000. Voor Rotterdam en Eindhoven wil de Schiphol groep die eigenaar is van beide vliegvelden een verdubbeling van het aantal vluchten. Ook de vliegvelden van Maastricht en Eelde willen groeien.
Ook als je nu (nog) geen last hebt, wordt de kans steeds groter dat dat wel gebeurt. Van de luchtvervuiling die vliegtuigen veroorzaken hebben we allemaal last.
Ja, heel goed, Figen! Ik ga zaterdag naar Amsterdam en heb het evenement vanmiddag gedeeld op mijn Facebookpagina. Vragen om eerlijke belasting op vliegtickets en kerosine lijkt me een heel redelijk verzoek 😉