Niets nieuws: mijn tweedehands spullen

Er is weinig slechter voor onze aarde dan alsmaar nieuwe spullen produceren en weer afdanken. Gelukkig biedt de tweedehands markt uitkomst. Deze tweedehands spullen zijn in de loop der jaren ons huis binnen geslopen.

Tweedehands

In de introductie van deze serie legde ik al uit waarom we minder spullen zouden moeten kopen. Als we dan toch iets willen om ons leven makkelijker en fijner te maken, is tweedehands de meest duurzame optie.

Om je te inspireren en te laten zien dat tweedehands niet per se minderwaardig is aan nieuw, wil ik je laten zien wat ik zelf zoal aan tweedehands spullen in huis heb. Wil je zien welke gebruiksvoorwerpen en prullen we in huis hebben?

Spullen

De keuken blijkt een groot verzamelpunt van tweedehands spullen. En dan heb ik het nog niet eens over de apparatuur.

Ons bestek komt grotendeels bij mijn oma vandaan, evenals de groengerande borden. De theedoos, ovenschaal en notenkraker haalde ik bij de kringloopwinkel en de zeef kreeg ik van een vriendin met ruimtetekort.

Ik vermoed dat de braadpan en fonduepan ook bij mijn oma vandaan zijn gekomen. De braadpan raakt een beetje stoffig sinds ik geen vlees meer eet – ik kon slavinken bakken als de beste -, maar de fonduepan komt enkele keren per jaar uit de kast om stroperige kaas om stukjes stokbrood en groenten te draaien. Yum!

Als mijn geheugen me niet in de steek heeft gelaten, kreeg ik deze vaas met bloemen en al van mijn ouders, nadat de vaas er al een heel leven op had zitten in hun eigen huis. De glazen vaas kocht ik in de kringloopwinkel. Ik vulde hem eerst met verschillende plantjes die nogal in waterbehoefte verschilden, dus voor de tweede poging nam ik het zekere voor het onzekere en nu zitten er plantjes in die überhaupt geen water blieven.



Het messing schaaltje is een erfstuk van de oma van mijn vriend. Hij schreeuwt om bonbons of pepermuntjes, vind je niet?





Hoe ik aan de weckpotten gekomen ben, weet ik niet meer, maar ik heb ze zeker niet nieuw gekocht. Dikke kans dat ook deze van mijn oma geweest zijn, want daar kwam zowat mijn hele uitzet vandaan. De kommetjes zijn eveneens een gevalletje van ‘waarschijnlijk van oma geweest’. Ik verzamel er schelpen, stenen en fossieltjes in.

Elke keer als ik de kringloopwinkel binnenkom, kijk ik even of er grote bloempotten staan. Die komen namelijk altijd wel van pas. Sinds ik de kringloop heb herontdekt, heb ik me overigens stellig voorgenomen om van mijn leven nooit meer nieuwe potjes of vaasjes te kopen. Die dingen zijn er daar zó ontzettend in overvloed!

Onze nieuwste niet-nieuwe aanwinst is dit lekker warme en vrolijke gele dekentje voor op de bank. Ik had al bijna een nieuwe van biologisch katoen gekocht, maar vond net op tijd nog deze.

Op zulke houtjes heb ik zelf nooit geschaatst en het is ook geen erfstuk. Ik kocht ze op een vlooienmarkt op Terschelling tijdens een vakantie met vriendinnetjes. In die tijd schaatste ik fanatiek en was ik meerdere keren per jaar op Terschelling te vinden voor het tofste vrijwilligersbaantje ooit, dus dit is een soort driedubbel mooie herinnering.



Ook het whiteboard is een overblijfsel van een reizende oud-huisgenoot. Ze weet dat ze hem zo weer mee mag nemen, maar zolang dat niet gebeurt behangen we hem met kaartjes.



Onze boekencollectie is zo’n bij elkaar geraapt zooitje dat ik geen idee meer heb wat van wie is en was en waarom. Er zitten ongetwijfeld een hoop tweedehands boeken tussen. Sowieso een aantal studieboeken, maar mijn lievelingsbezit is dit stapeltje boeken van Roald Dahl. Ik wilde per se de versie met de oude kaften zoals ik ze vroeger eindeloos vaak bij de bieb haalde. Hoera voor Marktplaats!



Waarschijnlijk ben ik de enige ter wereld, maar ik hou dus echt helemaal niet zo van spelletjes doen. Heb je net een goed gesprek, wil iemand met dobbelstenen spelen. Ben je net aan het spelen, gaan ze weer zitten ouwehoeren. En verliezen kan ik al helemaal niet tegen. Niet voor niets dus dat onze verzameling spellen aardig beperkt is, maar tweedehands is het wel. De 1000-spellendoos staat vooral stof te vangen. Kom maar halen als je wil!



Zulke grote houten kledinghangers vond ik altijd al mooi, maar omdat we al een ruim assortiment hadden, vond ik het een beetje onzin om ze te kopen. Maar toen ging Natasja flink aan het ontspullen voor de verhuizing naar hun Tiny House en deed precies zulke hangers in de aanbieding! Daar hebben we een leuke ruil van gemaakt en nu ben ik stiekem toch wel heel blij dat alle afwijkende hangers vervangen mochten worden door deze beauties.



Mijn vader is een echte klusser, dus toen ik op kamers ging stelde hij een volledig uitgeruste gereedschapskist samen uit zijn eigen verzameling. Daardoor kan ik nu wel mooi zelf lampjes aansluiten, plankjes ophangen en simpele dingetjes repareren. Als mijn vader langskomt voor een grotere klus, moet ik altijd grinniken omdat hij dan alsnog zijn eigen gereedschapskist meeneemt. Die blijft natuurlijk het beste.



Het zijn misschien niet echt spullen, maar wel heel erg spullengerelateerd: verhuisdozen. Toen ik verhuisde leende ik een paar dozen en kreeg er nog veel meer. Ik heb er nog een paar in gebruik als opslag, maar heb de meeste weer doorgegeven, want er heerste destijds een waar verhuisvirus. Ik vind het wel een mooi idee als die dozen continu mensen blijven helpen verhuizen, totdat ze helemaal op zijn. Zo’n leven zou alle spullen gegund moeten zijn.