Toen ik mijn eigen milieuimpact eens uitgebreid ging uitrekenen, bleek dat vliegen verreweg de grootste vervuilende factor was. Vanwege de grote hoeveelheden CO2 die ik de lucht in heb gepompt, kwam ik op het idee om dat te gaan compenseren. In zeven delen ga ik op zoek naar hoe CO2-compensatie werkt, op welke manieren dit kan en wat de zin en onzin hiervan is.
Waarom moeten we compenseren?
Koolstofdioxide, oftewel CO2, is een gas dat vrijkomt bij verbranding van fossiele brandstoffen. Deze fossiele brandstoffen hebben zich in honderden miljoenen jaren gevormd, maar nu verbranden we alles in rap tempo. De toename van CO2 in de atmosfeer zorgt ervoor dat de aarde haar warmte steeds minder goed kwijt kan. Het gas zorgt dus voor een versterkt broeikaseffect. Om ervoor te zorgen dat de temperaturen niet te hoog oplopen, de zeespiegel teveel stijgt en neerslagpatronen veranderen – met alle gevolgen van dien – moet we er voor zorgen dat we onze huidige uitstoot verminderen én eerder uitgestoten CO2 uit de atmosfeer halen.
Het stoppen met gebruiken van fossiele brandstoffen is een bittere noodzaak, maar onze moderne maatschappij heeft tijd nodig om over te schakelen op duurzame energie. Behalve dat we onze eigen CO2-uitstoot moeten gaan verminderen door bijvoorbeeld je huis beter te isoleren of korter te douchen, kunnen we onze schuld ook een beetje afkopen door armere gemeenschappen te helpen met het afbouwen van hun uitstoot, bomen te planten of zand uit te strooien dat CO2 uit de lucht kan opnemen of voorkomen dat toekomstige CO2-uitstoot plaatsvindt door bossen te beschermen en windmolens te bouwen. Deze projecten zijn er dus op gericht om jouw uitstoot elders te voorkomen of de CO2 opnieuw vast te laten leggen in nieuwe bomen of gesteente.
Ja, maar ho eens even! Betekent dat dan dat je gewoon kunt blijven vliegen zolang je maar genoeg blijft compenseren? Nee, zo werkt het niet. Onze CO2-uitstoot moet echt volledig naar nul en het liefst ook nog omgezet worden naar netto CO2-opname. Onze huidige uitstoot moet daarom als de sodemieter afgebouwd worden. Door in te zetten op afbouw van de CO2-uitstoot in gebieden waar dat relatief makkelijk is en om alvast te beginnen met CO2-opname van CO2 die we al eerder hebben uitgestoten, kunnen we als het ware tijd kopen om onze huidige uitstoot volledig af te bouwen. In dit artikel gebruik ik mijn eigen vlieggedrag als voorbeeld, omdat ik hiervan eenvoudig de uitstoot heb kunnen bepalen en omdat deze relatief erg groot is, maar uiteraard kan de uitstoot van onder andere de overige transportsector, voedsel- en warenproductie, energieverbruik en de bouw ook gecompenseerd worden. Uiteindelijk moet er netto CO2 uit de lucht gehaald worden en daarbij maakt het niets uit op welke manier het ooit in de atmosfeer is beland.
Mijn CO2-uitstoot door vliegreizen
Naast de grondstoffen die nodig zijn voor de bouw van vliegtuigen en vliegvelden, zorgt het gebruik van kerosine voor het overgrote deel van de milieubelasting. De winning en verbranding van deze brandstof zorgt relatief weinig voor ontbossing, maar heeft via het vrijkomen van CO2 des te meer gevolgen voor het klimaat. Wellicht dat het daarom de ideale kandidaat is voor CO2-compensatie.
Wat vliegen betreft heb ik dus nogal wat CO2 uitgestoten en ook nu ga ik weer aan het rekenen. Alle vluchten die ik in mijn volwassen leven heb gemaakt, hadden een totale afstand van bijna 236.000 kilometer. Bijna zes keer de wereld rond. Een uitgebreid overzicht op Wikipedia laat zien dat verschillende typen vliegtuigen op korte en lange afstanden gemiddeld iets minder dan 3 liter kerosine per persoon per 100 kilometer verbruiken. Voor mijn vluchten zou dan (236.000 kilometer / 100 kilometer * 3 liter) 7080 liter kerosine per persoon nodig zijn. Volgens de International Carbon Bank & Exchange komt bij de verbranding van een liter kerosine 2,55 kg CO2 vrij, wat neer komt op 18 ton CO2 voor de hele retourvlucht. Daarnaast vind ik ook nog de aanname dat 10.379 kilometer gelijk staat aan 1 ton CO2-equivalent. CO2-equivalent is een maat voor het effect van de uitstoot van 1 kg CO2 die gebruikt wordt om ook het effect van methaan en lachgas mee te kunnen nemen. Met deze aanname bereken ik dat ik zo’n 23 ton uitgestoten heb. Dit verschil komt behalve door het meenemen van die andere gassen ook door het meerekenen van de uitstoot tijdens de winning en raffinage van de kerosine. Met die 23 ton in mijn achterhoofd ga ik op zoek naar verschillende manieren om deze uitstoot te compenseren.
Lees verder in
CO2-compensatie (2/7): Door de bomen het bos niet meer zien
Alle delen uit de serie:
CO2-compensatie (1/7): Hoe compenseer ik mijn reizen?
CO2-compensatie (2/7): Door de bomen het bos niet meer zien
CO2-compensatie (3/7): Bomen tegen ontbossing en droogte
CO2-compensatie (4/7): Klimaatprojecten in ontwikkelingslanden
CO2-compensatie (5/7): Zand erover
CO2-compensatie (6/7): De emissierechtenhandel
CO2-compensatie (7/7): Mijn conclusies
Dit denken jullie ervan
Comments are closed.
Interessant om te lezen! Omdat ik binennkort een aantal trips op het programma heb staan heb ik voor het eerst mijn CO2-uitstoot gecompenseerd via Greanseat. Het is vast niet optimaal verantwoor, maar het geeft me wle een beter gevoel om in elk geval iets af te dragen voor de vervuiling die deze pleziertjes veroorzaakt.
Goed om te horen! Het zal inderdaad niet zo zijn dat je zomaar eindeloos kan vliegen zolang je maar compenseert, maar het is wél beter dan vliegen zonder te compenseren. Anders heb je in ieder geval nog andere mensen blij gemaakt met een schonere en veiligere kooktechnieken en/of windenergie! GreenSeat komt aan bod in deel 4 😉