Doe-cadeau: Workshop pottenbakken

Op zoek naar een leuk doe-cadeau? Ga samen eens lekker kliederen, vingergymnastieken en creëren bij een workshop pottenbakken!

Doe-cadeaus

Tijdens verschillende opruimsessies kwam er elke keer weer eenzelfde dilemma boven water. Tussen de spullen die ik duidelijk wilde houden of juist weg wilde doen, waren daar de spullen die ik cadeau had gekregen. Cadeaus kun je niet zomaar wegdoen, omdat je niet ondankbaar wil zijn, maar het zijn lang niet altijd spullen waar je op zit te wachten.

Met dank aan Marie Kondo (het doel van een cadeau is ‘gegeven worden’) kon ik die spullen alsnog wegdoen, maar om te voorkomen dat we doorlopend goedbedoelde cadeaus blijven afvoeren, heb ik een beter idee: doe-cadeaus!

Het mes snijdt aan vele kanten, want door het geven van doe-cadeaus in plaats van spullen hoeven er minder nieuwe spullen geproduceerd te worden, hebben mensen minder snel last van een overdaad een spullen, krijgen we er ervaringen bij en scheppen we een reden om elkaar nog eens te zien.

De mogelijkheden zijn eindeloos. Ga bijvoorbeeld eens naar het theater, kook een uitgebreid diner, ga kamperen, huur een bootje of regel een workshop. In die laatste categorie deel ik in dit blog een leuke tip: pottenbakken!

Workshop pottenbakken

De workshop gaf ik cadeau aan mijn vriend. Hij had ooit gezegd dat hij graag eens wilde pottenbakken, maar omdat dat al een tijd geleden was, was het alsnog een verrassing. En ik vond het zelf helemáál niet erg om mee te gaan!

De dag nadat ik ook al een workshop zeep maken deed met een aantal leuke groene bloggers, konden we terecht in het atelier van Willeke Los in het centrum van Utrecht. Wat een mooie plek! Het atelier ligt in een historische werfkelder waar je omringd wordt door middeleeuwse bakstenen en je blik getrokken wordt door het daglicht dat via de glazen pui naar binnen valt. Het grachtenwater dat voorbij krabbelt kun je bijna aanraken.



We werden ontvangen met koffie en thee uit zelfgedraaide mokken en bekeken alvast de kunst af aan de hand van de uitgestalde kunstwerkjes van Willeke en haar ateliergenoot. Even laten schoof er nog een stel aan. Zij kwamen naar de workshop als onderdeel van een weekendje Utrecht. Doe-cadeau deluxe!



Nadat Willeke ons kort uitlegde wat we gingen doen, mochten we al snel zelf aan de slag. We namen plaats achter een elektrische draaischijf die je met je voet bedient. We kregen elk een bol klei die we moesten centreren. Gelukkig kregen we hier hulp bij, want dat is nogal lastig. Als de klei uit het midden van de schijf raakt, gaat hij namelijk meteen slingeren.

Ik wist natuurlijk al hoe het is om met je voeten in de klei te staan, maar het gevoel van klei in je handen is misschien nog wel fijner! Je moet wel steeds je handen nat maken, want dan kun je het makkelijker in beweging krijgen. We duwden de klei omhoog en omlaag om uiteindelijk een soort platte cilinder te krijgen die perfect – nou ja, voor beginners dan – rond is.

Toen werd het pas echt leuk. En spannend! We moesten met onze duim in het midden gaan duwen, terwijl we de buitenkant met beide handen in bedwang probeerden te houden. Hierdoor krijg je een soort lelijke platte asbak. Daarna moesten we proberen om de dikke rand van de asbak langzaam ‘op te tillen’, terwijl je er zachtjes een beetje in kneep. In theorie krijg je dan een dunne opstaande rand waarmee je een potje of kopje kunt vormen.

Bij mijn eerste poging kneep ik te lang op één plek en had ik ineens een losse ring in mijn handen, terwijl de bodem eenzaam rondjes draaide op de tafel. Herkansing! Weer een nieuwe bol klei en opnieuw beginnen. Het centreren bleef lastig en als ik de grepen van Willeke probeerde na te bootsen, raakten mijn vingers in de knoop, maar na een tijdje prutsen lukte het dan toch om mijn eerste potje te maken. Hij is een tikkeltje scheef geworden, maar omdat dat niet meer te redden leek, besloot ik dat ik dat juist heel schattig vind. Terwijl mijn vriend een bakje en een bijna perfect kommetje tevoorschijn toverde, kreeg ik op de valreep nog een tweede potje uit de klei getrokken.

Het anderhalve uur vloog voorbij! Ook omdat we tot onze ellebogen in de klei zaten, hebben we niet eens meer actiefoto’s kunnen maken, dus ik hoop dat ik het een beetje levendig heb kunnen beschrijven.

Onze potjes werden voor ons gebakken, dus stiekem was het eerder een workshop klei draaien dan pottenbakken, maar dat is natuurlijk ook het leukste gedeelte. We besluiten twee van onze potjes ook nog te laten glazuren en kunnen ze na een week of zes ophalen.

Nu hebben we natuurlijk alsnog spullen overgehouden aan ons doe-cadeau, maar het was vooral een leuke ervaring. Zulke potjes zijn een stuk leuker als je ze zelf gemaakt hebt dan wanneer ze uit een winkel komen en we kunnen ze eigenlijk nog best goed gebruiken ook. Uiteindelijk heb ik mezelf natuurlijk gewoon een reden gegeven om nog meer stekjes te kweken! Als je überduurzaam wil doen, kun je de potjes ook niet laten afbakken, want de ongebakken klei kan gewoon opnieuw gebruikt worden.

Al met al hadden we een erg leuke middag die zeker voor herhaling vatbaar is! Heb jij ook wel eens potten gebakken? En wat is de leukste workshop die je ooit gedaan hebt?